Revell Vliegtuig Spitfire Mk

Naast de Bf 109 is de Spitfire waarschijnlijk het bekendste en beroemdste jachtvliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog. Er werden meer dan 22.500 exemplaren van gebouwd en door de talrijke verbeteringen en bewapeningen werd hij steeds performanter. In de loop van 1941 stelde de Duitse Luftwaffe de Focke Wulf Fw 190A in dienst, die de bestaande versies van de Spitfire tot dan toe de baas kon. Een snelle oplossing van het probleem bestond er dus in de romp van de Spitfire Mk. V te verbeteren door de krachtigere motor van de Merlin 61-reeks in te bouwen, die een vierbladige schroef aandreef.
De eerste machines van de Mk. IX-versie waren omgebouwde Mk. V met verschillende vleugeltypes. Vanaf 1944 ging de Spitfire Mk. XVI in serieproductie, met een Merlin 66-motor. De eerste toestellen van het type Spitfire IX werden in juli 1942 in dienst genomen bij het 64 Squadron van de RAF; van dat ogenblik af bewees de Spitfire op alle krijgstonelen een geduchte tegenstander van de Fw 190 te zijn, zowel in Europa als in het Nabije Oosten. De Spitfire werd tot het einde van de oorlog gebouwd, met een totaal aantal van 5.739 Mk. IX en 1.054 Mk. XVI. Die werden bij 79 gevechtswings van de RAF ingezet, maar deden ook tevens dienst bij 23 smaldelen van Geallieerde Strijdkrachten die onder het bevel van RAF Fighter Command stonden, plus daarbij in 23 Canadese, drie Australische en negen Nieuw-Zeelandse wings.